Όταν πρώτο το ΠΑΣΟΚ στην Ευρώπη κατοχύρωνε στην πράξη τη δυνατότητα εκλογής του Προέδρου του από το σύνολο των μελών και των φίλων του, σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία, όλοι εκτιμούσαμε ότι αποτελεί μια μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση.
Και συνεχίζει να είναι.
Αυτή την κατάκτηση οφείλουμε να την περιφρουρήσουμε ακόμα και αν δεν μας εκφράζουν οι υποψηφιότητες.
Θυμίζω ότι πρόσφατα και στις συζητήσεις για τη διαδικασία εκλογής προέδρου, από πολλές πλευρές τέθηκε το θέμα της αλλαγής του τρόπου που προβλέπει το καταστατικό. Δεν ήταν λίγοι όσοι τοποθετήθηκαν υπέρ μιας διαφορετικής διαδικασίας, αντίθετη στο καταστατικό, θέλοντας να γυρίσουμε σε εκλογή από περιορισμένο σώμα εκλεκτόρων.
Να γυρίσουμε δηλαδή σε κυριαρχία προσωπικών εκλογικών μηχανισμών που θα ταιριάζουν απόλυτα με το πελατειακό πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια.
Η νεοσυντηρητική στροφή του ΠΑΣΟΚ δεν αντιμετωπίζεται με μάχες οπισθοφυλακής, ούτε με την αδρανοποίηση των μελών του. Δεν επιλύεται το πρόβλημα της πολιτικής κατεύθυνσης με αποδοχή της λογικής του «καναπέ». Οι πολιτικές επιλογές ανατρέπονται με μάχη στα όργανα και με αντιπαράθεση και σύγκρουση πολιτικών απόψεων.
Η πίκρα, η απογοήτευση, ο πολιτικός παροπλισμός και η αποχή ευνοούν τις λογικές του «ελεγχόμενου», «καθαρού» και μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι λύση.
Δεν με εκφράζει η μία και μοναδική υποψηφιότητα.
Ούτε έχουν εκλείψει οι λόγοι της πολιτικής μου στάσης στις εσωκομματικές εκλογές του 2007. Αντίθετα, ενισχύονται καθημερινά οι διαφωνίες μου με τις επιλογές των εκφραστών της λογικής της υποταγής και της αδράνειας.
Είναι όρος πολιτικής επιβίωσης για το ΠΑΣΟΚ η ανατροπή τους.
Με την παρουσία μας στις εσωκομματικές διαδικασίες υπερασπιζόμαστε την επιλογή να συμμετέχουμε όλοι μας, στην εκλογή του Προέδρου.
Με τη συμμετοχή μας στις διαδικασίες του Συνεδρίου, που θα ακολουθήσουν, θα δώσουμε τη μάχη των αξιών, της πολιτικής φυσιογνωμίας και της προοπτικής του Κινήματος μας.
Στεφανος Ν. Παπανωτας 