Σημίτης, Τρικούπης, Κένεντι, Τσόρτσιλ, και Αϊνσταίν

παρότι τον «πιτσιρίκο» τον αποφεύγω, επειδή δεν μου πάει η μόνιμη γρίνια και αυτό το είδος χιούμορ, και επίσης ποτέ δεν τον έχω σχολιάσει, κάνω μία εξαίρεση, επειδή πρέπει να πω κάτι για πάρτη μου

ξεκινώ από ένα απόσπασμα από πρόσφατο ποστ του:

«Τι θα γίνει με τα παπαγαλάκια που παρουσίαζαν τον Κώστα Σημίτη σαν τον νέο Χαρίλαο Τρικούπη, σαν ένα κράμα Κένεντι, Τσόρτσιλ και Αϊνστάιν; »

και λέω …

Ο Χαρίλαος Τρικούπης είπε, επειδή ίσχυε, το γνωστό «δυστυχώς πτωχεύσαμε», ο Κένεντι είναι αμφίβολο κατά πόσο δεν θα έιχε μείνει στην ιστορία για τις γκάφες του αν δεν τον είχαν δολοφονήσει, ο Τσώρτσιλ είχε τόσα ελαττώματα που καλύτερα να μην πούμε τίποτε

ακόμη και για τον Αλβέρτο μπορεί κανείς, πολύ αρνητικός και γρινιάρης, να πει ότι έστρωσε το δρόμο στην ατομική βόμβα

ο Σημίτης υπήρξε, κατ’ εμέ (συγνώμη Στέφανε), ο πιο παραγωγικός Πρωθυπουργός, ever!

η ιστορία, κακώς ίσως, θα ξεχάσει τις λαμογιές που έγιναν επί πρωθυπουργίας του, όπως «ξέχασε» τους τραμπουκισμούς και τη δολοφονία του Δροσίνη επί κυβερνήσεων Ελευθέριου Βενιζέλου

πιστεύω ότι το δικό του στυλ ηγεσίας είναι απελπιστικά ξεπερασμένο σε μία εποχή όπου οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την πολιτική, αλλά εξίσου πιστεύω ότι ήταν ο πλεόν κατάλληλος για την περίοδο που κλήθηκε να διαχειριστεί

αυτή η ισοπέδωση των πάντων, δε μας τιμά, αφού η Ελλάδα έκανε σημαντικά βήματα από τη μεταπολίτευση, και όσο οι έλληνες ασχολούνταν, έστω οπαδικά, με την πολιτική έκαναν καλές σε -γενικές γραμμές- επιλογές

για να πάμε πιο μπροστά πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε τα κακά και τα καλά, σήμερα, κι όχι να ζούμε με μνήμες (που δεν είναι δικές μας)

τελικά, χίλιες φορές καλύτερα προτίμησα έναν Πρωθυπουργό που δούλεψε σα σκυλί κι άφησε να μεγαλώσει η διαφθορά γύρω του, παρά έναν που είναι της hands-off διαχείρισης ( ; ) των πάντων, και άφησε να γιγαντωθεί η διαφθορά γύρω του

να είμαστε δίκαιοι, και έτσι, και αλλιώς

Ανδρέας Τριανταφυλλίδης

Βέλτσος: Γιατί δεν έγινε ο 160ος υπογράφων

διάβασα, πρώτα στον «δολερό» [1], για την απάντηση που δίνει ο κος Βέλτσος, σχετικά με την απόφαση του να μη συνυπογράψει το «κείμενο των 159»:

«ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ πανεπιστημιακό που μου ζήτησε να υπογράψω υπέρ του Κώστα Σημίτη απάντησα ότι η πρακτική αυτή μου θυμίζει χούντα και πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξελέγη δύο φορές πλειοψηφικά.»

διαβάστε ολόκληρη την άποψη του κου Βέλτσου στα «ΝΕΑ»

---

[1] ο δολερος έχει γίνει, πολύ γρήγορα, ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο, έστω και προδιατεθιμένης (όπως κι εμείς) ενημέρωσης 🙂

Στη Βουλή αναμενόταν, στα ΜΜΕ κατέληξε (πάλι)

για 2η φορά η πλευρα του πρ.Πρωθυπουργού προτίμησε την παρέμβαση μέσω ΜΜΕ, παρά μέσα στο Κοινοβούλιο

όπως γράφει στο pathfinder news …

Στη Βουλή αναμένονταν η απάντηση της πλευράς Σημίτη, αλλά η δημοσιοποίηση 159 υπογραφών στήριξης, ήταν η κίνηση που επέλεξε να κάνει …

με ιδιαίτερο ενδιαφερον διάβασα στην επιστολή για

… σοβαρό πλήγμα για τη δημοκρατική ζωή της χώρας και τη λειτουργία των κοινοβουλευτικών θεσμών την αντιμετώπιση της άποψης του Κ. Σημίτη

το ότι ο κος Σημίτης απέφυγε δύο φορές την τελευταία εβδομάδα να μιλήσει για τις ανησυχίες και τις απόψεις του στο Κοινοβούλιο, και προτίμησε να απευθυνθεί μέσω των μέσων στους πολίτες ( ; ) δε δημιουργεί ερωτηματικά «για τη λειτουργία των κοινοβουλευτικών θεσμών»;

που είναι το άλλο μισό που εκφράζεται υπέρ αποπομπής;

κάνω μία σύντομη σκέψη, και ένα ερώτημα (απαντήστε, εντός θέματος παρακαλώ, κατά βούληση)

ας δεχτούμε, λέμε τώρα, ότι οι μισοί περίπου ερωτηθέντες στις σχετικές δημοσκοπήσεις είναι κατά της αποπομπής από την κοινοβουλευτική ομάδα του κου Σημίτη

οι άλλοι μισοί, αυτοί που συμφωνούν με την κίνηση του ΓΑΠ, κατά πόσο εκφράζονται, τόσο ως παρουσία όσο και ως επιχειρηματολογία, στα ΜΜΕ;

προσωπικά τείνω να πιστέψω ότι, ειδικά τις πρώτες μέρες (που φτάχνεται και το κλίμα), η αντιπροσώπευση της δεύτερης μερίδας / άποψης ήταν λιγότερο από το ένα πέμπτο

εσείς, τι λέτε;

Δε διαγράφονται πρώην Πρωθυπουργοί (ξεφτιλίζονται)

προ δεκαετίας:

για όσους λένε ότι οι διαγραφές στη ΝΔ το 1998 δεν συγκρίνονται με αυτή (τη μη διαγραφή) του κου Σημίτη, θυμίζουμε:

1. ο κος Καραμανλής δεν παρέπεμψε τον κο Μητσοτάκη στο πειθαρχικό της ΝΔ, παρότι απουσίαζε από τη μοιραία (για τους άλλους 6 διαγραφέντες) ψηφοφορία

2. τον απομάκρυνε από πρόεδρο του Πειθαρχικού Συμβουλίου, με τη δικαιολογία ότι ο ίδιος ο κος Μητσοτάκης είχε εκφράσει την επιθυμία να μην υπηρετεί στα κομματικά όργανα …

3. ο κος Μητσοτάκης τον άδειασε με την εξής δήλωση:

Δεν δήλωσα ότι έχω κάποιο κώλυμα. Άλλωστε γνωρίζετε ότι πάντοτε προήδρευσα στο Πειθαρχικό. Η γνώμη μου είναι το Συμβούλιο αν συνεδριάσει χωρίς εμένα και χωρίς να έχω δηλώσει κώλυμα, συνεδριάζει κατά παράβαση του καταστατικού και του κανονισμού της Κοινοβουλευτικης Ομάδας

4. οι πληροφορίες λένε ότι τον ενόχλησε κυρίως που η ανακοίνωση της καθαίρεσης του από το πειθαρχικό έγινε από τον τότε εκπρόσωπο της ΝΔ, τον κο Σπηλιωτόπουλο

σήμερα:

ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αντίθετα, και όπως αξίζει στην προσωπικότητα και των δύο ανδρών (του ίδιου και του κου Σημίτη) ανέλαβε ο ίδιος την ευθύνη, το ανακοίνωσε ο ίδιος, με προσωπική του επιλογή, στήριξε τη θέση του μέσα στο Κοινοβούλιο, και -φυσικά- δεν έκανε την παραμικρή αλχημεία μέσα στο κόμμα γι αυτά

τόσο ο κος Καραμανλής, όσο και ο κος Παπανδρέου επέλεξαν το ρητό ξεκαθάρισμα των σχέσεων με τους πρώην Πρωθυπουργούς, αλλά με ευθύτητα, και χωρίς να χειραγωγήσει την κομματική δημοκρατία, το έκανε μόνο ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ