Το ανοιχτό κόμμα ερμηνεύεται κατά το δοκούν

«… Με μια ισχυρή κοινωνία των πολιτών, με μια τέτοια κοινωνία η εξουσία δεν ελέγχεται από τον πολίτη κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά ελέγχεται κάθε μέρα. Με την κοινωνία των πολιτών, με τη συμμετοχή του πολίτη, η εξουσία ελέγχεται για κάθε θέμα. Εκφράζονται απόψεις που μέχρι σήμερα θα χάνονταν. Νέες φωνές ακούγονται και αδύναμες φωνές. Περιθωριοποιημένες φωνές βρίσκουν τη δική τους βάση, τη δική τους έκφραση, τη δική τους δύναμη. Μια ισχυρή δημοκρατική κοινωνία πολιτών γίνεται και χώρος ελέγχου της Πολιτείας και θα συμβάλει καθοριστικά στη λογοδοσία, την κοινωνική λογοδοσία, την διαφάνεια, την ενημέρωση, την επιμόρφωση, τη διαπαιδαγώγηση, την ανάδειξη δυνάμεων, την αυτοπεποίθηση του πολίτη, την δημιουργία μιας κοινωνίας αξιών.

Ίσως αυτή η λογική που σας ανέπτυξα, να σας φαίνεται το απόλυτο παράδοξο. Αν η κοινωνία των πολιτών δηλαδή, μπορεί να τα κάνει όλα αυτά και αν εγώ και το κόμμα μου διεκδικούμε την εξουσία όπως την περιέγραψα, τι κάνουμε και οι δυο στο ίδιο δωμάτιο; Για εμάς, για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, η συνευθύνη κράτους και κοινωνίας των πολιτών, είναι πλέον μονόδρομος, γιατί αυτή η συνευθύνη θα μας οδηγήσει πράγματι σε μια κοινωνία αξιών, σε μια δίκαιη κοινωνία. Γιατί μια κοινωνία δεν είναι πραγματικά δίκαιη αν σε αυτήν δεν συμβάλουν δυναμικά και ουσιαστικά οι πολίτες…» – Από τον χαιρετισμό του Γιώργου Α. Παπανδρέου στην Ημερίδα «Κοινωνία των Πολιτών, ΜΚΟ και Συνταγματική Αναθεώρηση»

Από την συνέντευξη του Νίκου Δεπούντη στο papandreou.gr.

Το ερώτημα παραμένει επίκαιρο, αν και κατά πόσο αυτός ο σχεδιασμός βρήκε τα βήματα του. Καλύπτει τις έννοιες ανοικτό κόμμα, συμμετοχική δημοκρατία και τελικά σχέσεις Κινήματος με τη Κοινωνία των πολιτών (ΚτΠ). Σταθήκαμε σε μια σειρά από αναρτήσεις (posts) του blogger Νίκου Δεπούντη (κύριος συμμέτοχος του Χώρου Διαλόγου Πολιτών Χολαργού, blog που προάγει ένα μοντέλο αυτο-οργάνωσης πολιτών σε δημοτικό επίπεδο) και ειδικότερα στη τελευταία Σκέψεις και προβληματισμοί για την Εξουσία, τα Κόμματα και τη Κοινωνία των πολιτών, από την οποία και αντλήσαμε σημεία. Τα σημεία αυτά (μέσα σε εισαγωγικά στις ερωτήσεις μας) είναι το αντικείμενο του διαλόγου (μιας συνέντευξης) με τον Νίκο Δεπούντη:

Μερικά εξαιρετικά αποσπάσματα

[… Αναρωτήθηκε κανείς γιατί από τα 2.300 μέλη της Δημοτικής Οργάνωσης που ανήκω στο διάλογο ενόψει συνεδρίου συμμετείχαν μονάχα 30 με 40; Και αυτό πιστεύω ότι συνέβη παντού. Ποιες διαδικασίες συμμετοχικής Δημοκρατίας προώθησαν οι μέχρι σήμερα υφιστάμενες οργανώσεις του Κινήματος; Είναι τα γραφεία των οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ προσβάσιμα από τα ΑΜΕΑ;…]

[… Κάποιοι από τους πολίτες αρχίζουν μέσω των blogs, των δικτύων, των εθελοντικών οργανώσεων και άλλων μορφών αυτοοργάνωσης να αποκτούν μια δυναμική η οποία δεν υφίστατο μέχρι τώρα στη Κοινωνία. Η Δεσπόζουσα θέση των κομμάτων αμφισβητείται. Καi αυτός είναι ο λόγος που τα κόμματα ή μάλλον καλύτερα τα πρόσωπα που στελεχώνουν τα όργανα των κομμάτων προσπαθώντας να αυτοπροστατευθούν πολεμούν λυσσαλέα αυτή τη καινούργια μορφή παρέμβασης των πολιτών. Δεν θέλουν σκεπτόμενους πολίτες, αλλά άβουλα ψηφία που θα τους συντηρήσουν στην εξουσία, την όποια τέλος πάντων εξουσία που τους εκφράζει. …]

[…Τα κόμματα θα πρέπει να αλλάξουν τα ίδια και να γίνουν πραγματικά ανοιχτά κόμματα μακριά από τις αγκυλώσεις, τα πρόσωπα και τα στεγανά του παρελθόντος. Παράλληλα θα πρέπει να αφήσουν την Κοινωνία των Πολιτών ακηδεμόνευτη να αυτορρυθμιστεί και όλα θα έλθουν σιγά σιγά μόνα τους….]

Συμμετοχή – Γιατί χρειάζεται;

γιατί δεν συμμετέχουμε στα κοινά;

επειδή εμπιστευόμαστε τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, από την τοπική μας κοινότητα εως το κοινοβούλιο, και τους δημόσιους λειτουργούς;

είμαστε ικανοποιημένοι από τη γνώση, την κατανόηση που έχουν για τα θέματα που μας απασχολούν, από την ακεραιότητα και το αίσθημα ευθύνης που επιδεικνύουν;

νομίζουμε, όχι

δε συμπαθούμε την απαξίωση των πάντων. Υπάρχουν, σαφώς, αιρετοί και λειτουργοί, από όλους τους χώρους, που είναι θαυμάσιοι, τόσο σε ότι αφορά την ικανότητα όσο και στις προθέσεις τους

όμως, η κοινή αίσθηση, είναι αυτή της δυσπιστίας και της απογοήτευσης από την πολιτική, τους πολιτικούς και το δημόσιο γενικά

η ευθύνη, κι εδώ που τα λέμε, η δυνατότητα αντιστροφής αυτής της δυσπιστίας είναι στα χέρια -κυρίως- της πολιτικής ηγεσίας κάθε δημόσιας οντότητας (αυτοδιοίκηση, κράτος, κυβέρνηση, κ.λπ.)

συμμετοχή = βήματα εμπιστοσύνης

οι συμμετοχικές μέθοδοι[1] δίνουν λύσεις[2] για την οικοδόμηση και την εμπέδωση εμπιστοσύνης, αλλά συμβάλλουν αποφασιστικά επίσης σε περιπτώσεις όπου χρειάζονται οι αποφασίζοντες …

• γνώσεις, εμπειρία, δεξιότητες ή πόρους που δε διαθέτουν
• καλύτερη αίσθηση των ζητημάτων, και του συμφέροντος, μίας ή περισσότερων κοινοτήτων ή ομάδων ενδιαφέροντος
• την ευρύτερη αποδοχή και συνεργασία των μελών της κοινότητας ή ομάδας ενδιαφέροντος που επηρεάζονται από τις εκάστοτε αποφάσεις

η συμμετοχή πολιτών κτίζει εμπιστοσύνη, διευρύνει τις δυνατότητες, δίνει καλύτερη αίσθηση των ζητημάτων, και ενισχύει τη σύνθεση και τη συνεργασία …

… όταν διέπεται από ειλικρινείς προθέσεις και εφόσον αξιοποιείται με ορθολογικό τρόπο

στο επόμενο ποστ θα δούμε «ποιοι (πρέπει να) συμμετέχουν» και με ποιούς τρόπους γίνονται οι επιλογές

[1]: δεν υπάρχει μία, αλλά πολλές μέθοδοι και πρακτικές συμμετοχής, καμμία εκ των οποίων δεν είναι η καλύτερη για όλες τις περιπτώσεις

[2]: τόσο το ποστ αυτό, όσο και άλλα που θα ακολουθήσουν στηρίζονται σε (πολύ) μεγάλο βαθμό στο του καθηγητή Archon Fung. Είναι σε PDF και αν τα αγγλικά σας είναι καλά, προτείνουμε ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε.

Μανιφέστο αυτο-οργάνωσης

Ενωμένοι bloggers για την νέα κεντροαριστερά

Το παρόν αποτελεί ένα κείμενο αρχών (μανιφέστο), μια δημόσια δήλωση, γι’ αυτό που όλοι μας ψελλίζουμε και γράφουμε όλο αυτό το διάστημα εν όψει των συνεδρίων του Συνασπισμό και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που θα γίνουν το επόμενο χρονικό διάστημα.

Στο πλαίσιο αυτού του κειμένου, καλούνται όλοι οι ιστολόγοι μέσω των δικών τους κειμένων και του κοινού μας ιστολογίου, http://autoorganosi.wordpress.com να κάνουν όλοι μαζί ένα τεράστιο βήμα, την μετατροπή δηλαδή μιας αγωνίας για το μέλλον της αριστεράς, σε ένα δημόσιο διάλογο θέσεων με βάση τις παρακάτω αρχές που περιγράφουμε :

α. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν μπορεί να αποτελεί πια λύση των προβλημάτων της κοινωνίας μας. Η μονοδιάστατη οπτική που προσφέρει και η έλλειψη ανάλυσης των σύνθετων σχέσεων ,οικονομικών και κοινωνικών που ζούμε σήμερα, σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, φαίνεται καθαρά στην παρούσα τραγελαφική κυβέρνηση, που περιμένοντας από τους νόμους της «αγοράς» να της λύσει τα προβλήματα, απέτυχε παταγωδώς, να αρθρώσει μια σοβαρή πολιτική πρόταση προοπτικής και εξόδου από την κρίση.

β. O ρόλος του δημόσιου τομέα παραμένει ακόμη ο εγγυητής της μελλοντικής μας οικονομικής συνοχής της χώρας μας.

γ. Η κοινωνία των πολιτών είναι ο μόνος πραγματικός σύμμαχός μας στη μάχη για μια κοινωνία με λιγότερες ανισότητες και καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους μας.

δ. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Συνασπισμός, ετοιμάζονται για ένα συνέδριο ανάδειξης προσώπων και όχι διατύπωσης θέσεων, το διαδίκτυο πρέπει να καλύψει το κενό του δημόσιου διαλόγου. Πρέπει και μπορεί να αξιοποιήσει το διαφορετικό του πολιτικό «χρόνο» και να συμβάλλει στη σύνθεση απόψεων και αυτές τις θέσεις να τις παρουσιάσει στο επερχόμενο συνέδριο και του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού.

ε. Αναφαίρετο δικαίωμα για όλους και υποχρέωση για τους πολιτικά ευαισθητοποιημένους, πρέπει να είναι η ελεύθερη διατύπωση των πολιτικών θέσεων από όποιον πολιτικό χώρο και αν προέρχονται.

στ. Οι ιστολόγοι αυτής της πρωτοβουλίας σέβονται το θεσμικό σύστημα της χώρας και προσπαθούν με κάθε τρόπο να στηρίξουν τους θεσμούς της, όχι όμως απαραίτητα και τα πρόσωπα που κάθε φορά τους υπηρετούν. Προσπαθούν εξατομικευμένα και πάντα σε εθελοντική βάση, να συμβάλλουν για ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα, για την κοινωνία, προσπάθεια για ανανέωση της πολιτικής ζωής, όχι μόνο με θέσεις αλλά και με πρόσωπα.

ζ. Οι ιστολόγοι πιστεύουν στις πρωτοβουλίες με πολιτική δράση και όχι στην κατευθυνόμενη κομματική καθοδήγηση, αυτό-οργανώνονται, συν-βρίσκονται και συν-διαλέγονται έξω από την λογική επιβίωσης των παραδοσιακών κομματικών μηχανισμών, θέτοντας τα θέματα του διαλόγου χωρίς τις δεσμεύσεις στερεοτύπων που υπολογίζουν τις πολιτικές ισορροπίες.

Για όλα τις παραπάνω θέσεις συνυπογράφουμε διαδικτυακά την δημιουργία οργάνωσης ιστολόγων για τον πολιτικό διάλογο και διεκδικούμε την πιστοποίησή μας στα επερχόμενα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού, ως ισότιμοι συνομιλητές με τις κλασσικές οργανώσεις των κόμματων.

Στόχος μας είναι η δημιουργία της νέας μεγάλης αριστεράς που θα κληθεί να κυβερνήσει και να δώσει λύσεις στα σημερινά οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα της χώρας.

Επιβεβλημένη η συμμετοχή

Μπορεί ο Γιώργος Α. Παπανδρέου να επιλέγει για τα όργανα προσωπικούς του συνεργάτες και στελέχη που τον στήριξαν; Μπορεί και είναι επιβεβλημένο να το κάνει. Εγώ στην επιχείρησή μου επιλέγω προσωπικά τους συνεργάτες μου, δεν μου τους επιβάλει κανείς.

Για να μπορέσουμε η σχέση του κινήματος να είναι ανοιχτή με την κοινωνία χρειάζεται ένα διαρκές δίνω και παίρνω. Άρα η συμμετοχή είναι το στοιχείο που χρειάζεται για να λειτουργήσει το ανοιχτό κόμμα.

Η συμμετοχή λοιπόν 800.000 πολιτών για την εκλογή προέδρου θέτει αυτόματα και της προϋποθέσεις για την ανάδειξη από την βάση και άλλων λειτουργιών του κόμματος, όπως όργανα, υποψήφιοι δήμαρχοι, νομάρχες, βουλευτές.

Συμμετοχικό λοιπόν το κόμμα από την κορυφή –εκλογές για πρόεδρο- έως τα τελευταία όργανα των οργανώσεων. Πρέπει να το δούμε και να το επιδιώξουμε. Να το προτείνουμε και να το θέσουμε ως προϋπόθεση στο συνέδριο που θα γίνει.

Η αγωνία της αυτο-οργάνωσης

Ο Γ. Α. Παπανδρέου για πρώτη φορά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ίσως και παγκόσμιο δεν ορίστηκε αρχηγός ενός κόμματος μέσω κάποιον μηχανισμών αλλά απευθείας από την βάση. Οι εκλογές το 2004 και η επιμονή του ΓΑΠ σε αυτό σήμερα βρίσκουν την πραγματική τους αξία. Η περίοδος από το 2004 ως σήμερα τελειώνει οριστικά και κλείνει το κεφάλαιο των θολών δαχτυλιδιών.

Το 2004 ο ΓΑΠ πήρε μια λευκή επιταγή σήμερα ο ΓΑΠ πήρε ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα. Ένα μήνυμα που λέει ότι πρέπει να συγκρουστεί με τα συμφέροντα όπου και αν αυτά βρίσκονται είτε μέσα είτε έξω από το Πασοκ. Μια εντολή ξεκάθαρη πέρα από κάθε αμφιβολία. Βλέπουμε μερικούς από τους αντιπάλους του να προσπαθούν να αδυνατίσουν αυτή την εντολή, 800000 πολίτες όμως ήρθανε –όσο και αν θέλανε μερικοί να το απαξιώσουν- και συμμετείχαν με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο στην ανάδειξη του προέδρου του Πασοκ.

Η νίκη αυτή του ΓΑΠ σηματοδοτεί και την αρχή μιας νέας περιόδου στο Πασοκ. Μιας περιόδου επανίδρυσης και εκεί πρέπει να μας βρει όλους κοντά του. Η ανασυγκρότηση του νέου Πασοκ περνάει και από τα δικά μας –δικά σας- χέρια. Το Πασοκ τις 8ετίας Σημίτη, η αδυναμία αυτού του Πασοκ να βρει έναν βηματισμό και να αντιληφθεί τα μηνύματα της κοινωνίας έκλεισε τον κύκλο του. Τα μηνύματα της κοινωνίας επιβάλλουν ένα ΝΕΟ Πασοκ που να μπορεί να εκφραστεί στα διάφορα κοινωνικά στρώματα που το στηρίζουν διαχρονικά και που στις τελευταίες εκλογές του γύρισαν την πλάτη.

Πρέπει να δώσουμε την μάχη για να το κρατήσουμε ζωντανό και να οικοδομήσουμε πάνω στην βάση του. Ο μόνος δρόμος είναι η δημιουργία ενός νέου Πασοκ. Ενός νέου όχι μόνο στα λόγια όπου όλοι συμφωνούν και το προτάσσουν σαν ανάγκη. Ο ΓΑΠ κάλεσε όλους τους πολίτες που πήραν μέρος στην διαδικασία της 11/11 να αυτό- οργανωθούν να πάρουν την τύχη του Πασοκ στα χέρια τους.

Πολίτες, είτε είναι μέλη, πρώην μέλη, φίλοι, κομματικά στελέχη, δημοκράτες, προοδευτικοί, αριστεροί, πολίτες που πιστεύουν ότι έφτασε η ώρα να χτίσουν ένα Νεο Πασοκ ας πάρουν το μήνυμα του ΓΑΠ. Σε αυτούς θα στηριχτεί ο πρόεδρος του Πασοκ σε αυτούς που έχουν ταχθεί υπέρ των αλλαγών.

Και όταν μιλά για «ρεύμα» ο Β. Βενιζέλος ας δει το πραγματικό «ρεύμα» που διαμορφώθηκε με της εκλογές στης 11/11.

Προϋπόθεση όλων των παραπάνω είναι όλοι στο κόμμα να λειτουργούν ισότιμα χωρίς διακρίσεις, χωρίς κομματικά αξιώματα, όλοι, ίσοι μεταξύ ίσων. Κανένας αποκλεισμός σε κανέναν αλλά και κανένας μηχανισμός να λειτουργεί πάντα υπέρ κάποιων.

Αυτο-οργάνωση λοιπόν παντού ακόμα και στο διαδίκτυο ένα κομμάτι που ο ΓΑΠ το πίστευε και το πιστεύει. Δεν είναι τυχαία η αναφορά του στους bloggers δυο φορές και στην ομιλία στην Κ.Ο. αλλά και στο Εθνικό συμβούλιο.

Βλέπουμε στην ιστοσελίδα του μια νέα κατηγορία άρθρων το ονομάζει το «στέκι των blogs» εκεί ανεβαίνουν διάφορα δημοσιεύματα από την μπλοκόσφαιρα.

Με θεματολογία:

• Το νεο Πασοκ
• Αυτο-οργάνωση
• Περιβάλλον

Ο φίλος «θέλω να πω» αναφέρει:

Το θέμα είναι πως εμείς θα προσεγγίσουμε την πρόσκληση – πρόκληση. Τι μπορεί να σημαίνει αυτο-οργάνωση στο διαδίκτυο και στην blogoσφαιρα, αλλά και γενικότερα? Και πως αυτές οι πρωτοβουλίες » θα ενταχθούν συστηματικά και με σεβασμό στις δομές του Κινήματός μας, κατά την διάρκεια της προσυνεδριακής μας δουλειάς?»

Και θα συμφωνήσω μαζί του καταθέστε την άποψή σας στα σχόλια όπως προτρέπει και ο stefan.

*Η εικόνα είναι από το flickr.com