η σημερινή διαγραφόμενη κρίση στην αγορά κατοικίας, και -κυρίως- στην υπερχρέωση των νοικοκυριών μπορεί να αναζητηθεί, εν μέρει τουλάχιστον, στα τέλη του 2005, και σε πολιτική ευθύνη
διαβάζουμε στο σχετικό άρθρο στο capital.gr …
Κερδοσκοπικό παιχνίδι στήθηκε με συναίνεση ΟΛΩΝ των παραγόντων της κτηματαγοράς, του κράτους συμπεριλαμβανομένου, το 2005.
όταν ..
εν μέσω ψεμάτων και άκρατης κινδυνολογίας πείστηκαν χιλιάδες αγοραστές να σπεύσουν να αγοράσουν σπίτια υπό τον φόβο (αποδείχθηκε από ψεύτικος έως υπερεκτιμημένος) αυξήσεων των αντικειμενικών τιμών και της επιβολής ΦΠΑ*
από την ίδια πηγή, σε άλλο δημοσίευμα αντιγράφουμε επίσης:
μεγάλη αύξηση διαταγών πληρωμής και πλειστηριασμών ακινήτων και […] εμφάνιση, με αυξανόμενους ρυθμούς, κατοικιών προς πώληση ηλικίας τριών έως επτά ετών, κάτι που δείχνει ότι οι ιδιοκτήτες τους τρέχουν να τις πουλήσουν λόγω αδυναμίας πληρωμής των δόσεων των στεγαστικών τους δανείων
αφού λοιπόν η Νέα Δημοκρατία κατηγόρησε -ορθώς- το ΠΑΣΟΚ για τη διαχείριση που έκανε το τελευταίο στη διαβόητη υπόθεση της φούσκας του χρηματιστηρίου, έσπευσε να δημιουργήσει τη δική της παράδοση στην αγορά κατοικίας
τώρα κάθεται και παρατηρεί ένα φαινόμενο που, η ίδια, αποδίδει στον εισαγόμενο πληθωρισμό και την παγκόσμια συγκυρία
* «μόνο στα νεόδμητα ακίνητα και υπό την προϋπόθεση ότι δεν αφορούν σε πρώτη κατοικία, όπως αποδείχθηκε τελικά»